شهرهاي عمده و مراکز تصميم گيري سياسي: برازيليا،شانديگار ،اسلام آباد، بلگراد جديد ،تيتوگراد

شهرهاي صنعتي: نووا-هوتا در لهستان ؛دونوجواروس در مجارستان؛براتسک در سيبري

شهرهاي اراضي جمعيت پذير : زويدرزي در هلند

شهرهاي دانشگاهي يا پژوهشگران :تسکوبا در ژاپن ،آمادمگورو دوک نزديک نووسي بيرسک

شهرهاي اقماري: اين شهرها در درون حوزه کلانشهرها شکل گرفته ،با شهر مرکزي پيوند هاي عملکردي محکمي دارند. بنابراين زمان جابجايي نبايد از 30 تا 45 دقيقه تجاوز کند .اين شهرها از نظر کل تراکم و شيوه زندگي اصولا تداوم الگوي سکونتي حومه نشين به شمار مي روند.تراکم خالص اين سکونتگاه ها بين 12 تا 37 نفر در هکتار است و وسعت آنها معمولا بين 400 تا 6هزار هکتار و گاه بيشتر است .هارلو در اطراف لندن ،رستون نزديک واشنگتون ؛

شهرهاي در حال استعمار: هيزپانو –امريکن ،شهرهاي اروپايي شمال آفريقا در جهت بهره برداري از منابع يا صنايع ...

شهرهاي جديد پيوسته :اين اصطلاح را هاروي پارلوف براي توصيف شهرهايي که در محدوده شهرهاي موجود احداث مي شوند به کار مي برد .در واقع ،اين الگو در جوار ما در شهر و مجتمعهاي بزرگ براي رفع مشکل انباشتگي مسکوني آن ها ايجاد مي شوند.

شهرهاي جديد موازي: به علت وجود موانع جغرافيايي و طبيعي دو شهر در مجاور هم شکل گرفته ،گسترش مي يابند يا ممکن است در ابتدا يک شهر قديمي شکل بگيرد و بعد به دليل وجود موانع ياد شده ،شهر جديدي رونق يابد .اسلام آباد و راولپندي در پاکستان نمونه اين شهرها هستند .

شهرهاي جديد مهاجرنشين :هدف از ايجاد شهرهاي جديد مهاجر نشين ،تخليه شهرها با عمل مهاجرت ،حفظ تعادل ميان جمعيت در محيط در کل شهرهاي و بهره مندي از نيروي انساني و منابع طبيعي يک ناحيه است .شهرهاي جديد مهاجر نشين را مي توان براساس منشا عملکرد آنها به 5 طبقه ي شهرهاي کشاورزي ،،نظامي ،تجاري ،مراکز ناحيه اي ،معدني ،بازيابي زميني از دريا تقسيم کرد .

شهرهاي جديد سرريزپذير :اين شهرها براي خنثي کردن و کنترل رشد شتابان شهرهاي بزرگ و نيز جذب و انتقال بخشي از جمعيت آن ها احداث مي شوند.